نگهداری از طوطی در خانه : رفتار هورمونی

نگهداری از طوطی در خانه (رفتار هورمونی) :

آنچه در زیر خواهید خواند از نظر علمی اثبات نشده است، بنابراین من منابع کمی برای اثبات آنچه می خواهم به شما ارائه دهم دارم اما با این حال، تجربه خودم و همچنین سایر متخصصان محترم و تجربیات مشتریانم، من رو به صحت اطلاعات این مقاله متقاعد کرده است

آن دسته از افرادی که با طوطی های بالغ زندگی می کنیم، با تغییرات رفتاری که در زمان های خاصی از سال یا در پاسخ به فعالیت های خاصی که طوطی در آن شرکت می کند رخ می دهد، آشنا هستیم من مجموعاً این تغییرات را به عنوان رفتار(هورمونی) برچسب گذاری کرده ام
رفتار هورمونی چیست؟
رفتارهایی که معمولاً از میل تولید مثلی ایجاد می شود شامل پیوند شدید با یک نفر در خانواده، رفتار حفره جویانه، خرد کردن کاغذ در کف قفس، صداهای بلندشان، و قلمروی شدید (حفاظ از منابع) است.صاحبان طوطی اغلب در ابتدا زمانی که طوطی آنها می خواهد دائماً با آنها باشد یا وسواس زیادی برای وارد شدن به کشوها یا کمدهای تاریک پیدا می کند، زیبا می دانند، اما با گذشت زمان این رفتارها مشکل ساز می شوند
در حالی که این رفتارها ممکن است در ابتدا فقط به صورت فصلی اتفاق بیفتد، اما می توانند در برخی طوطی زمان های در طول سال رخ دهند و پیشرفت کنند. در بسیاری از موارد منجر به مشکلاتی مانند رفتار آسیب‌رسان به پر،خودزنی،برگشت.غذا،خودارضایی، تخم‌گذاری مزمن، پیوند تخم‌ها و افتادگی.کلواکال می‌شوند ظاهر شدن این رفتارها در زمانی که طوطی به سن بلوغ رسیده است غیرعادی نیست، و اغلب برای مالکی که رفتار پایدارتر را بدیهی می داند،غافلگیرکننده است
رفتار هورمونی چیست؟ نگهداری از طوطی در خانه
من می خواهم قبل از ادامه یک چیز را روشن کنم بسیاری از رفتارهای نادرست وجود دارد که سرزنش «هورمون‌ها» است که در واقع نتیجه فقدان راهنمایی و آموزش رفتاری است
برای مثال، جیغ زدن برای مدت طولانی و گاز گرفتن رفتارهای «هورمونی» نیستند در حالی که طوطی ممکن است در دوره‌های افزایش تولید هورمون به حالت انگیختگی شدیدتری برسد که ممکن است او را مستعد رفتار تهاجمی یا بیش از حد بلند کند، این امر به‌طور خودکار به دلیل وجود هورمون‌های تولید مثلی به یک مشکل رفتاری تبدیل نمی‌شود.این رفتارهای مشکل ساز در عوض منعکس کننده فقدان آموزش مناسب هستند و نیاز به هدف قرار دادن آنها برای ایجاد راه حل، علاوه بر ایجاد تغییرات پیشنهادی در زیر دارند
عدم آمادگی ما در نگهداری از طوطی در خانه
تجربه سالها زندگی ما با سگ ها و گربه ها کمک چندانی به آماده سازی ما برای واقعیت های زندگی با طوطی ها نکرده است ما معمولا سگ ها و گربه ها را عقیم میکنیم علاوه بر این، با داشتن طول عمر نسبتاً کوتاه، پس از رسیدن به بزرگسالی رفتار خود را تغییر چندانی نمی دهند
ما هنوز راهی ایمن برای خنثی کردن دسته جمعی طوطی ها پیدا نکرده ایم علاوه براین بسیاری از طوطی ها با هرسال بزرگ تر شدن رفتار خود را تغییر می دهند اگر به ازای هرمشتری که به من می‌گوید، “او قبلاً این کار را نکرده بود”هزار تومن داشتم، من یک مشاور ثروتمند بودم. پرنده ای که امروز در خانه خود دارید احتمالاً پرنده ای نیست که یکی دو سال پیش در خانه خود داشتید
من معتقدم که هنوز عواقب این موضوع برای طوطی‌ها در خانه‌هایمان و مسئولیت‌هایمان برای هدایت رفتار طوطی‌هایمان را درک نکرده‌ایم تا بتوان از این مشکلات جلوگیری کرد
در اینجا چیزی است که ما از درک آن ناتوان هستیم: یک طوطی بالغ با هوش ترسناک و بارور نابغه ای هست که به ما آموزش می دهد تا شرایطی را برای او فراهم کنیم که از افزایش تولید هورمون های تولید مثل او حمایت کنیم.
و اینکه ما نمی توانیم واقعا درک کنیم که چگونگی شرایطی که در اسارت فراهم می کنیم با شرایط موجود در طبیعت متفاوت است. از آنجایی که بیشتر گونه های طوطی ها هنوز اهلی نشده اند، باید این واقعیت را در نظر بگیریم و قبول کنیم.
به گفته یک دکتر دامپزشکی دو موضوع کلیدی وجود دارد که مورد توجه قرار نگرفته است
اول اینکه طوطی‌ها در طبیعت معمولاً زمانی که از فصل تولید مثل خارج می‌شوند، «خاموش» یا از نظر تولید مثلی غیرفعال هستند
دوم محیطی که ما در اسارت فراهم می‌کنیم، اغلب تأثیری بر فعال نگه داشتن طوطی‌های در طول سال همراه هست
به‌عنوان حیوانات خانگی، شرایط غذای فراوان، قفس‌های راحت و تماس فیزیکی قابل‌توجه به نظر می‌رسد آغازگر رفتارهای پرورشی است که به انگیزه‌های طولانی ‌مدت تبدیل می‌شوند بدون فشار محیطی طبیعی ناشی از کاهش ذخایر غذایی، تغییر شرایط و رقابت برای منابعی که رفتار پرورشی در جمعیت‌های وحشی را محدود می‌کند و به یک رفتارهای پرورشی و انگیزه‌های هورمونی کنترل نشده باقی می‌مانند.

اما یک مشکل جدی
این یک مشکل بسیار جدی است. هنگامی که طوطی وارد این تونل فیزیولوژیکی و رفتاری می شود، کنترل این پدیده بسیار دشوار است. مجموعه رفتارهایی که توسط هورمون های تولید مثلی هدایت می شوند در قلب اکثریت غریب به اتفاق مشکلات رفتاری طوطی قرار دارند. این اغلب منجر به از دست دادن طوطی خود می شود و یا برای طوطی احتمالاً منجر به یک حالت دائمی ناامیدی و استرس مزمن می شود.
بیرون آوردن طوطی شما از این “تونل هورمونی” به تلاش مداوم در طول ماه ها و سال ها نیاز دارد. با این حال اگر تغییرات ذکر شده در پایین را انجام دهید، شاهد بهبود آهسته و پیوسته خواهید بود.
اینها محرک های اولیه ای هستند که به اعتقاد من از افزایش تولید هورمون های تولید مثل حمایت می کنند:
1.رژیم غذایی
2.وجود یک جفت خوب
3.عدم تماس فیزیکی نزدیک و تعامل نامناسب محبت آمیز با انسان
4.ایجاد شرایط درگیر شدن برای رفتار جستجوی حفره (لانه سازی)
5.یک محیط کنترل شده فاقد چالش

محرک شماره 1: رژیم غذایی
من یک سوال در مورد فرم دریافت مشاوره رفتاری دارم. غذاهای مورد علاقه پرنده شما چیست؟
پاسخ هایی که دریافت می کنم همیشه یکسان است: مخلوط دانه ها، آجیل های درختی، بادام زمینی، برنج سفید، پوره سیب زمینی، ماکارونی، انگور، موز، میوه های خشک،سبزیجات و سایر غذاهای میان وعده انسان این غذاها اشتراکات زیادی دارند. سرشار از چربی ها و یا کربوهیدرات های ساده، انرژی بیشتری برای بدن فراهم می کنند. انرژی برای پرورش مورد نیاز است. طوطی‌های ما می‌توانند تمایل زیادی به این نوع غذاها نشان دهند و از این طریق به ما «آموزش» ارائه آن‌ها را می‌دهند.
بنابراین، نوع و مقدار غذاهایی که به طوطی های خود می دهید اولین محرک برای افزایش تولید هورمون های تولید مثل هستند. به نظر می رسد غذاهایی که حاوی سطوح بالاتر چربی و کربوهیدرات های ساده هستند باعث افزایش تولید هورمون های تولید مثل می شوند. همانطور که دکتر اسکات فورد در مقاله خود به تعادل در سبک زندگی طوطی تان توضیح می دهد، (فراوانی بیش از حد غذا، غذاهای پرچرب و کالری، و انتخاب های غذایی زیاد، همگی می توانند میل تولیدمثلی پرنده شما را تغییر دهند. )
مراحل اقدام رژیمی
بهترین رژیم غذایی برای محدود کردن تولید هورمون، رژیمی است که حاوی مقادیر مناسبی از غذاهای فرموله شده، سبزیجات تازه، غلات کامل و میوه های محدود باشد. غذاهایی که در بالا به عنوان غذاهای مورد علاقه طوطی ها ذکر شده است، به هیچ وجه نباید تغذیه شوند.
تنها استثنایی که از این قانون وجود دارد استفاده از دانه ها و مغزها به عنوان تقویت کننده برای تمرین است.
بهترین روش: هرگز بدون دلیل به طوطی غذای ترجیحی ندهید.
همچنین باید مراقب مصرف بیش از حد مواد غذایی باشیم. در حالی که من معتقدم پلت با کیفیت خوب افزودنی عاقلانه به رژیم غذایی اصلی طوطی است، برخی از پرندگان حتی در خوردن پلت ها نیز زیاده روی می کنند. به عنوان نقطه شروع به دنبال توصیه سازنده در مورد مقدار صحیح تغذیه پلت باشید.
پیگیر باشید که پرنده شما واقعاً چه چیزی می خورد. اندازه نسبی که به آن غذا می دهید را به خاطر بسپارید.
محرک شماره 2: جفت خوب
اگرچه برخی تنوع در میان گونه‌ها وجود دارد، اما طوطی‌ها در طبیعت تمایل به تک‌همسری اجتماعی دارند.واحد پرورش اولیه شامل یک ماده و یک نر است.
بنابراین، طوطی ها تمایل به پیوند با یک فرد یا پرنده یا حیوان در محیط خود دارند. متأسفانه خو گرفتن پیوند بین طوطی و یکی از افراد در اکثر خانه ها همراه است.
وجود این جفت پیوند(خو گرفتن) باعث تحریک رفتار حفره جویانه و افزایش پرخاشگری می شود که نتیجه حفاظت از منابع در اطراف انسان ترجیحی است. به عبارت دیگر، اگر شخص یا حیوان دیگری هنگام کنار هم بودن آن انسان و طوطی نزدیک شود، گاز گرفتن یکی یا دیگری ممکن است منجر شود. این نوع پرخاشگری اغلب با گذشت هر سال بدتر می شود. اگر دو طوطی در یک قفس نگهداری شوند اغلب یک جفت پیوندی ایجاد می کنند. نشانه های پیوندهای جفتی بین صاحب و طوطی او از در آغوش گرفتن ایجاد می شود، طوطی اجازه می دهد پشت و زیر بال ها را نوازش کنیم، علاوه بر اینها مدت زمان نشستن روی شانه، پاها، زانو یا سینه ما
چگونه بدانیم که طوطی ما با ما پیوند جفتی ایجاد کرده است؟ شما ممکن است خودارضایی پرنده خود را در هر مکانی مشاهده کنید.وقتی از اتاق بیرون می روید ممکن است پرنده بی وقفه فریاد بزند.او از نشستن مستقل خودداری می کند و دائماً به دنبال شانه یا سایر تماس های فیزیکی نزدیک است. حتی به تخمگذاری نیز ممکن است منجر شود.
همیشه بهتر است از تشکیل یک جفت پیوند در یک طوطی جلوگیری شود:
اگر دو طوطی دارید که با هم کنار می آیند، آنها را در دو قفس جداگانه نگه دارید و در عین حال به آنها اجازه دهید از یک منطقه بازی مشترک لذت ببرند.این بهترین عمل به دلایل زیادی است.
اگر به تازگی طوطی را به فرزندی قبول کرده اید، در نحوه تعامل خود بسیار دقت کنید. او را از روی شانه خود دور نگه دارید و برای نشستن مستقل به او پاداش دهید. دستان خود را از او دور نگه دارید
اگر پرنده شما قبلاً با شما پیوند جفتی ایجاد کرده است، این می تواند در طول زمان تکامل یابد:
به تدریج مدت زمانی را که پرنده روی بدن شما می نشیند، کاهش دهید و با چند نشیمنگاه مناسب، به او آموزش دهید تا بتواند همچنان در نزدیکی شما نشسته باشد (اما نه روی شما(
همانطور که زمان صرف شده از نظر فیزیکی نزدیک خود را کاهش می دهید، به جای آن بر آموزش تمرکز کنید – هدف گذاری و سایر رفتارهای سرگرم کننده و همچنین موارد مورد نیاز برای تعلیم را آموزش دهید. با گذشت زمان، او به جای محبت فیزیکی، به دنبال راهنمایی از شما خواهد بود.
اگر رفتار طوطی برای شما عذاب آور شد یا به روش های دیگر از نظر جنسی رفتار کرد دور شوید – دوستانه باشید اما دلگیر نباشید چون که این رفتارها ناخواسته هستند.
دستتان را از پرنده دور کنید .بدون در آغوش گرفتن یا نوازش کردن پشت پرنده.خراش های مختصر سر گاهی اوقات تنها تماس فیزیکی مناسب است
محرک شماره 3: جستجوی حفره
بسیاری از طوطی های بالغ، به خصوص اگر دارای یک جفت پیوند باشند، شروع به نشان دادن رفتار حفره جویی می کنند. آن‌ها سعی می‌کنند به کمدها، کشوها، قفسه‌های کتاب دسترسی داشته باشند – هر نقطه از خانه که حداقل تا حدی مخفی و تاریک است.
نقاطی با نور کمتر در اطراف خانه جذاب تر می شوند. طوطی های کاسکو ممکن است ترجیح دهند برای مدت طولانی در اتاق بنشینند یا طوطی شما ممکن است بخواهد داخل جعبه های مقوایی بزرگ ، کیسه های مواد غذایی قهوه ای رنگ بازی کند. بسیاری از طوطی ها شروع به پرسه زدن روی زمین می کنند تا به نقاطی در زیر مبلمان، گوشه ها و دیگر فضاهایی که کوچک و محصور هستند دسترسی پیدا کنند. کاکادوهای کوچک در کوسن های کاناپه حفاری می کنند.
یک طوطی از طریق تعامل با یک نقطه خاص به شما می گوید که آیا با آن مکان به عنوان یک “محل لانه سازی” بالقوه ارتباط برقرار می کند. او می خواهد مدت های طولانی را در آنجا بگذراند و ممکن است به شدت در برابر دور شدن از آن مکان خاص مقاومت کند.
باز هم بهترین راه حل پیشگیری است. طوطی ها را از کشو و کمد دور نگه دارید. با آموزش ایستادن و کار روزانه روی آن، آنها را از زمین دور نگه دارید. اجازه ندهید طوطی ها در غیاب شما در اتاق ها بچرخند. جعبه های مقوایی را که طوطی شما بتواند داخل آن قرار گیرد،تهیه نکنید. همین توصیه در مورد کیسه های مواد غذایی قهوه ای نیز صدق می کند. اگر طوطی شما تمایل شدیدی برای دسترسی به یک نقطه خاص در خانه نشان می دهد، از دسترسی به انجا جلوگیری کنید.
محرک شماره 4: محیط کنترل شده که فاقد چالش است
من هرگز ندیده ام که پرورش دهنده ای دیگری به این موضوع به عنوان یک محرک بپردازد، با این حال من معتقدم که خانه‌ای که فاقد چالش‌های «خیرخواهانه» باشد، نسبت به خانه‌ای که در آن چالش وجود دارد، تولید هورمون‌های تولیدمثلی را افزایش می‌دهد.
من یک بار، به عنوان یک تکنسین دامپزشکی، در بخش توانبخشی یک طوطی که بطور مزمن تخم می گذاشت، کمک کردم. ما تزریق لوپرون را امتحان کردیم. اسباب بازی مورد علاقه پرنده را حذف کردیم . چند تمرین انجام دادیم و همه بدون موفقیت بودند.در نهایت دو تغییر ایجاد کردیم که تخمگذاری را متوقف کرد. ما هر روز یک شی جدید را در قفس پرنده قرار می‌دادیم و تمرین انتقال قفس را هر روز به اتاق دیگری از خانه آغاز می‌کردیم. این اقدامات بسیار شدید بود و بلاخره جواب داد.او به زندگی طولانی و سالم ادامه داد.

چه نوع چالش هایی را توصیه می کنم؟ فرصت های یادگیری که پرنده را کمی از منطقه آسایش خود خارج می کند:
معرفی منظم اسباب‌بازی‌ها، صندلی‌ها و فعالیت‌های جدید )اگر از چیزهای جدید می ترسد، می توان پذیرش را آموزش داد(
بازدید از خانه دوستان
زمان منظم صرف شده در یک پرنده در فضای باز (قفس کوچک نیست – تجربه بسیار متفاوت است(
آموزش – آموزش رفتارهای جدید

سایر مداخلات: طول روز و داروها

تغییر طول روز
برخی از گونه ها هستند که با افزایش طول روز علائم افزایش تولید هورمون را نشان می دهند. به طور معمول، اینها طوطی های دنیای جدید هستند – آنهایی که در قاره آمریکا خو گرفته اند.
این مشاهدات منجر به توصیه هایی شده است که اغلب برای تغییر مصنوعی طول روز تجربه طوطی با ایجاد 10 تا 12 ساعت تاریکی در هر شب ارائه می شود. با اثربخشی این اقدام تا حد زیادی اشتباه گرفته شده است.
یک، فقط با طوطی‌های دنیای جدید کار می‌کند – آمازون، ماکائو، پیونوس ، و غیره. طوطی‌های دنیای قدیم (خاکستری‌های آفریقایی، کاکادوها و غیره) معمولاً با کاهش طول روز ابتدا به لانه می‌روند. بنابراین، فراهم کردن این گونه ها با یک دوره تاریکی بیشتر می تواند اوضاع را بدتر کند.
دو، این توصیه اغلب فرصتی را از صاحبش می‌گیرد تا حداقل یک بار در روز با پرنده تعامل اجتماعی داشته باشد که هر دو را از فرصت‌های آموزشی محروم می‌کند، که ممکن است مفیدتر باشد.
سه، اکثر کسانی که این رویکرد را امتحان می کنند، نمی دانند که تاریکی باید مطلق باشد. پوشاندن قفس به سادگی در شب کار نمی کند، اگر نوری در هر زمانی زیر پوشش خزیده باشد. معمولاً پرنده باید در اتاق جداگانه ای قرار داده شود که دارای سایه های سیاه باشد تا بتوان نور را 100٪ کنترل کرد.

طرحی برای پیشگیری

اگر به تازگی با یک طوطی شروع کرده اید، لطفاً توصیه های زیر را جدی بگیرید. این کار از مشکلات زیادی برای شما جلوگیری می کند و راه طولانی را در جهت تضمین بالاترین کیفیت زندگی برای شما و طوطی تان پیش خواهد برد.
1.طوطی خود را تشویق کنید که به جای محبت فیزیکی، به دنبال راهنمایی از شما باشد.
2.استقلال را تشویق کنید.
3.پیوندهای اجتماعی برابر را با همه اعضای خانواده تقویت کنید.
4.مکرراً مواد غذایی غنی سازی شده ارائه دهید.
5.رفتارهای جدید را آموزش دهید.
6.افکار برای توجه به شما

گاهی اوقات می‌توانیم طوطی‌های خود را کمی بیش از حد دوست داشته باشیم
بسیاری از من پرسیده اند که آیا طوطی نیازی به جفت و تماس فیزیکی نزدیک ندارد؟ حتی اگر امکان پرورش وجود نداشته باشد؟ اغلب برای آنها، طرحی که من پیشنهاد می کنم (همانطور که در این پست نشان گفته شده است) به نظر می رسد یک برنامه محرومیت اجتماعی است.
از لحاظ تاریخی، بحث های زیادی در مورد اینکه آیا حیوانات بیشتر تحت تأثیر “طبیعت” یا “پرورش” هستند – زیست شناسی یا تجربیات یادگیری آنها وجود داشته است. مطمئناً رفلکس ها، الگوهای عملی ثابت و ویژگی های مواثری بر رفتار طوطی ما تأثیر می گذارد. در اصطلاح افراد عادی، اینها اغلب در یک دسته قرار می گیرند و به عنوان «رفتار غریزی» نامیده می شوند.
با این حال، علم ثابت کرده است

(1) که اینها تا حد زیادی از طریق یادگیری قابل تغییر هستند

(2) یادگیری برای رشد آنها ضروری است

(3) که یادگیری نقش بسیار بیشتری در رفتاری که می بینیم نسبت به ژنتیک بازی می کند.

به عنوان مثال، طوطی جوان ممکن است میل به پرواز داشته باشد، اما تنها از طریق تمرین پرواز است که مهارت ها به شایستگی می رسد.
همینطور با پیوند جفتی و جستجوی حفره. تمایلات جنسی ممکن است در طوطی‌های ما وجود داشته باشد، اما اینها تا زمانی که تمرین نکنیم، محرک‌های کامل رفتار نمی‌شوند. از طریق تمرین آنها تقویت می شوند و هر روز قوی تر و تأثیرگذارتر بر رفتار پرنده می شوند.
طوطی ها اگر هرگز اجازه انجام این رفتارها را نداشته باشند، زندگی شادتر و سالم تری دارند. هیچ یک از طوطی‌های خودم با من پیوند جفتی ایجاد نکرده‌اند و معتقدم که این به دلیل «دست‌های دور» من با آنهاست. من اغلب هنگام آموزش با آنها تعامل دارم، رفتارهای مطلوب را با دیدن آنها تقویت می کنم، گهگاهی سرشان را خراش می دهم و نوازش می کنم. به غیر اینها تقریباً موازی زندگی می کنیم . آنها اجازه ندارند روی شانه بشینند خیلی نوازششون نمیکنم و در نتیجه همه ما شادتر هستیم.