طوطی ملنگو معرفی و نحوه نگهداری از آن

طوطی ملنگو یا طوطی طوق صورتی یکی از پرنده‌های خانگی از انواع طوطی است. این پرنده بسیار محبوب است. این پرندگان بومی آفریقای شمالی و غربی در گینه، سنگال و جنوب موریتانی، همچنین از شرق تا غرب اوگاندا و جنوب سودان هستند. برخی از گونه‌های آن‌ها نیز در جنوب آسیا زندگی می‌کنند. طوطی ملنگو پرنده‌ای گران‌بها در صنعت حیوانات خانگی هستند.

در هند، این پرنده بسیار محبوب است. و توانایی سخن گفتن آن بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد. همچنین داشتن یکی از این پرندگان، نمادی از محبوبیت در فرهنگ هند است. این پرندگان جذاب و زیبا می‌توانند 25 تا 30 سال زندگی کنند. در ادامه در مورد مهم‌ترین ویژگی‌های طوطی ملنگو و شرایط نگهداری از آن در خانه صحبت می‌شود.

ویژگی‌های طوطی طوق صورتی یا ملنگو
این طوطی با نام علمی Psittacula krameri به نام‌های دیگری مانند طوطی طوق دار هندی، طوطی طوق صورتی، طوطی سبز و طوطی ملنگو شناخته می‌شود از طوطی‌های بسیار جذاب و زیبا است. برخی از نمونه‌های این طوطی تا 50 سال نیز عمر می‌کنند. در زمان‌های دور که قابلیت تقلید صدای این پرنده کشف شد، هندی‌ها آن را مقدس خوانده و از آن در خانه نگهداری می‌کردند.

گونه محبوب ثروتمندان
این طوطی مخصوصا مورد توجه افراد ثروتمند قرار می‌گرفت. این پرنده به راحتی اهلی نمی‌شود و اگر به هنگام تولد در کنار انسان نباشد خصوصیات وحشی خود را حفظ می‌کند. طوطی ملنگو آبی و طوطی ملنگو زرد از نمونه‌های دیگر این پرنده دوست داشتنی هستند.

توانایی این پرنده در صحبت
پرورش این پرنده باعث به وجود آمدن گونه‌های مختلف با تنوع رنگی بیشتری شد. از این رو محبوبیت این پرنده نیز افزایش یافت. اندازه کوچک و زیبایی‌هایی که بر روی بدن این پرنده قرار دارد باعث محبوبیت و استفاده از آن به عنوان پرنده خانگی شده است. این پرنده از نظر صحبت کردن و توانایی تقلید در حد طوطی کاسکو نیست. اما توانایی‌های جذابی برای تقلید صدا و آواز خواندن دارد. از آن ‌جایی که این طوطی‌ها به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند پرندگانی بسیار اجتماعی هستند.

سر و صدای طوطی ملنگو
طوطی ملنگو سخنگو سر و صدای زیادی دارد. و برای یادگیری کلمات و بازی‌های مختلف نیاز به تمرین بسیار زیادی دارد. به همین دلیل به عنوان یک طوطی بی استعداد شناخته می‌شود. رایج‌ترین نوع آن‌ها سبز رنگ بوده و رنگ‌های دیگر به علت کمیاب بودن گران قیمت‌تر هستند. سن و جنس این پرنده را تا قبل از سه سالگی نمی‌توان با اطمینان مشخص کرد. طوطی ملنگو ماده در هر بار تخم گذاری سه تا 4 عدد تخم می‌گذارد و زمانی نزدیک به 24 روز بر روی آن‌ها می‌خوابد. طوطی ملنگو ماده از جنس نر کوچک‌تر بوده و پرهای بهم ریخته‌ای دارد.

مراقبت و نگهداری طوطی ملنگو
تمام حیوانات خانگی به مراقبت و نگهداری نیاز دارند. طوطی ملنگو نیز از این قاعده به دور نیست و نیاز به نگهداری، هم صحبتی و همراهی دارد. در این صورت به راحتی به یکی از اعضای خانواده شما تبدیل می‌شود. با پرنده خود بازی کنید، برای او وقت بگذاری تا کلمات جدید و بازی‌های مختلف را یاد بگیرد. هرگز با ناراحتی و عصبانیت با طوطی ملنگو خود رفتار نکنید زیرا او از شما می‌ترسد و رفتارهای تهاجمی نشان می‌دهد.

قفس مناسب این گونه
برای نگهداری از طوطی ملنگو سخنگو باید قفسی بزرگ و جادار در نظر بگیرید. این پرنده دم بلندی دارد و باید درون قفس جا بگیرد. علاوه بر آن فضای قفس باید به صورت باشد که پرنده بتواند به راحتی درون آن حرکت کند. و مشغول بازی و جنب و جوش شود. پرنده را تنها به حال خود رها نکنید. زیرا ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه نشان داده و اقدام به کندن پرهای خود نماید.

بهتر است گاهی اوقات پرنده را آزاد کرده تا در فضای مناسب مشغول پرواز و بازی شود. این طوطی حتی اگر پرهای چیده شده داشته باشد باز هم قابلیت و توانایی پرواز کردن دارد. از این رو اگر پرنده را با خود به گردش می‌برید حتما از قلاده استفاده کنید. و یا آن را با قفس آن را حمل کنید.

تغذیه طوطی ملنگو
این پرنده نیز همانند سایر طوطی‌ها باید تغذیه مناسبی داشته باشد. بادام پوست کنده شده، تخمه، میوه و سبزیجات از غذاهای مورد علاقه و مناسب برای این پرندگان هستند. در کنار موارد گفته شده می‌توانید از مکمل‌های غذایی یا خوراکی‌های غنی شده با ویتامین‌ها برای این پرنده استفاده کرد. بسیاری از طوطی‌های ملنگو به مرغ و غذاهای پختنی علاقه دارند. علاوه بر آن به لوبیا، غلات و برنج نیز علاقه دارند.

بهداشت و درمان

طوطی ملنگو پرنده‌ای قوی است و در طول عمر کمتر به بیماری مبتلا می‌شود. اما این پرنده نیز مشابه سایر پرندگان ممکن است درگیر بیماری شود. رایج‌ترین بیماری‌ها برای این نوع طوطی پسیتاکوز یا ذات الریه عفونی، عفونت قارچی آسپرژیلوز فومی گاتوس، پولیوماویروس و عفونت‌های باکتریایی می‌باشند. ‌از آن‌جایی که پرندگانی بسیار اجتماعی هستند در صورتی که تنها بمانند ممکن است به افسردگی مبتلا شوند. گاهی اوقات نیز اختلالات روانی برای آن‌ها پیش آمده که پرنده شروع به کندن پرهای خود می‌کند.